Pesto-d'aigo
Lagarosiphon major
Hydrocharitaceae
Noms en français : Élodée crépue, Peste d'eau.
Descripcioun :La pesto-d'aigo es uno planto que nous vèn dóu cèntre de l'Africo e que coumenço de se vèire dins quàuquis estang e mueio de Prouvènço. Se dis qu'èi di proun envahissènto. Douno d'èr is eloudèio, mai li fueio soun bèn mai sarrado e torso. Pèr l'ouro sèmblo que i'ague soulamen de pèd femello.
Usanço :S'apren à l'aquarioufilìo s'aquesto planto s'atrovo au nostre. Agrado pèr-ço-que crèis rapidamen.
Port : Grando erbo
Taio : 50 à 100 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lagarosiphon
Famiho : Hydrocharitaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 3
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Remarco : Planto envahissènto
Jun à setèmbre
Liò : Aigo
- Estang
- Mueio
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Óurigino Africo-Cèntre
Ref. sc. : Lagarosiphon major (Ridl.) Moss, 1928
Avelatié
Cercis siliquastrum
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Aubre-de-Judas, Acacia-rouge, Saubras, Carroubié-bastard, Flour-de-mèu.
Noms en français : Arbre de Judée, Gainer.
Descripcioun :L'avelatié nous vèn de l'Asìo dóu couchant. Ei proun planta e se naturaliso souvènt, majamen dins li valoun roucaious, à l'oumbro. Se recounèis à si bèlli flour roso, pièi à si dòusso roujo que vènon mai bruno. Li fueio, quàsi roundo, an de costo en paumo.
Usanço :La flour èi manjadisso (flour-de-mèu), pèr eisèmple frejido, o boutado dins l'ensalado, peréu de fru. Ei vertuous contro li proublèmo de caiamen dóu sang. En Ate ié dison lou pachin-pachau.
Port : Aubre
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Cercis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Camin
- Pargue
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Cercis siliquastrum L., 1753